Τεμπέλικες νύχτες

Αργές οι νύχτες, κυλάνε τεμπέλικα
δίχως φιλιά και καληνύχτες
στα παραθύρια του μυαλού
τις μοβ μου νότες έγραψα
είναι ωραία να κοιμάσαι σαν τους αλήτες
δίχως σκοπό, δίχως γιατί και δίχως έρωτα
Κατσούφικα να ξημερώνεις, γκριμάτσες παραπονιάρικες
με έναν καφέ κι ένα τσιγάρο σε αλάνες άλικες
να τραγουδάς σε φάλτσο τέμπο και να ορκίζεσαι
πως σαν θα ξημερώνει, πάλι, πουλί θα γίνεσαι
Αργές οι νύχτες, τα καλοκαίρια μου τα χάρισα
με τους χειμώνες θύμωνα μα τους αγάπησα
στις διαδρομές του νου μου ποτέ μου δεν σε αρνήθηκα
μα εδώ κυλάνε αργά οι νύχτες, καπνού στριφτάρια,
δίχως φιλιά και καληνύχτες...
Αν σου χαρίσω τις τεμπέλικες μου νύχτες, πες μου,
θα ζήσεις πάλι;