W pogoni

Wino z chabrów i ptaki we włosach,
żółty ogień wplątany w półuśmiech,
bossanova szeptana w dwugłosach
i nadzieje ciułane na później.

Smętne życie nie skłania do wzlotów,
po sumieniu pełzają korniki,
dzień za dniem plączę myśl bez polotu,
w głowie hałas, a w tle wykrzykniki!

Wciąż (z reguły) odpieram ataki,
chociaż częściej świat pcha, aby ulec.
Chcę zjeść jabłko, nim wiek włos przyprószy
i chęć zgaśnie jak błysk i... w ogóle.

Niedościgła dla bliskich. Chwilowo.
Biegam z deszczu pod rynnę. Dość nudy!
Wymalować chcę dzień kolorowo
i być sobą. Niech świat to polubi.

Przekieruję zgryzoty i smutki
w radość, która rozkwitnie hortensją.
Jedno życie mam. Nagle za krótkie.
Idę gonić za złotą sentencją...


RC 15.01.14