Zabrałeś tyle

Pozbawiłeś mnie
świeżego powietrza
dławię się od lata
w zgrzybiałej pustelni

Pozbawiłeś mnie
błękitnego nieba
zasłoniły czarne kotary
nieszczelne okna

Pozbawiłeś mnie
blasku słońca
ukryłeś jesienią
kolory światów jutra

Pozbawiłeś mnie
nadziei przeżycia
zmieniłeś bieg zdarzeń
nie chce spaść śnieg

Pozbawiłeś mnie
rozsądku i serca
drwisz nie szanując
rzeczy zaistniałych