Bądź.

Dziś proszę ciebie, nieśmiało, bezradnie.

Badź moim wiatrem myśli, we włosach skąpanym
i dotykiem zatopionych w nich ust delikatnym.

Bądź moim chorym zachwytem i tęsknego spojrzenia władcą.

Bądź moim słońca promieniem na skórze.

Bądź moim głosem w sercu najskrytszym.

Bądź moim obrazem w głowie, pryzmatem barwy wszelakiej i wspomnieniem pięknym.

Bądź moim dotykiem palców lekkim, muśnięciem ust moich bądź.

Bądź moim wzrokiem błądzącym przy tobie i szeptem tuż przy policzku.

Bądź moim marzeniem miłosnym, ezoterykiem wszechwładnym, westchnieniem tęsknoty bądź.

Bądź słowem na ustach i witrażem emocji.

Bądź moim malarzem, puklem doznań i jego artystą zuchwałym, przyczyną i skutkiem uczucia,

pojęciem i treścią myśli, piosenką co nucę wciąż bądź moją.

Najmniejszym drżeniem powietrza, dłoni i słów bądź.

Dopóki prosić będę, dopóki trwać zechcesz.

Bądź.