w okopie

w okopie

te wszystkie dni nieszczęsnej wojny
i porachunków niezliczonych
jak papier ścierny niepokorny
musiałem co dzień nieść te tony

paskudnie przykre doświadczenie
żyć życiem obcym obco martwym
i być pachołkiem na skinienie
i tym papierem gładko startym

nie jesteś warta moich łez
więcej przez ciebie nie zapłaczę
nie jesteś warta smutku też
ten smutek co miał tyle znaczeń
nie jesteś warta moich słów
ust ruchu za to co przeżyłem
że mi przecięłaś serce w pół
nie jesteś warta - tylko tyle

te wszystkie dni wojennych nieszczęść
w okopie siedząc przyczajony
schodziłem kiedyś zejdę wreszcie
z linii ataku do obrony

po ludzku brakło mi człowieka
w bliskim człowieku bliższym wroga
ale żyć trzeba nie narzekać
cóż... tyś kobietą moja droga