Ασμάτιον

0.0/5 | 0


Τον ουρανό εκύτταζα μ' εκείνη,
Το γαλανό βιβλίο του Θεού,
Κ'εδιάβαζα στ' αστέρια, στη σελήνη,
Με την ψυχή ποιήσεις τουρανού.

Μία αργυρή σελίδα κάθε αστέρι,
Κάθε του φως και στίχος φλογερός,
Που του Θεού τα έγραψε το χέρι
Και τραγουδάει ο έρως κι ο καιρός.

Τα μάτια της και τουρανού τ'αστέρια
Σ' ακτίνα μια εσμίγαν ιερή
Έδιναν γη και ουρανό τα χέρια
Στη λαμψι τους εκείνη την υγρή.

Εφίλησε τ' αστέρια στη ματιά της
Στη λάμψι της τ'απρίλη την αυγή,
Κ' ήπια ζωή εις ένα φίλημά της,
Κ' ήπια δροσιά στου ήλιου την πηγή!



 
COMMENTS