szmata

jej kobiecość
z wisielczą miną
dyndała na sznurku

zakładał codziennie pętlę
i zaciskał
zaciskał coraz mocniej

odorem alkoholu
starał się reanimować
krzyczała resztką sił

czuła się jak
wymięta sukienka
wisząca w szafie
pomiędzy innymi
pozbawionymi wdzięku

groszki bez owalu
kwiaty bez zapachu
dekolty bez znaczenia

jedwabie nabrały szorstkości

kratki rozpadały się
jakby chciały powiedzieć

uciekaj uciekaj nie żałuj nas

nawet ze szmaty
potrafisz uszyć
nową ładną

sukienkę

iw, 2.08.13