Żywi i grzeszni

Gdyby jutra nie było założyłabym najostrzejszy kastet
i waląc nim w maskę drogiego auta odreagowałabym, każdą złą chwilę,
po czym na raz wzięłabym wódkę popijając wódką.
Jutro i tak przestanę istnieć.
Wciągnęłabym dla większej mocy bez oporu kreskę.
W kraciastej mini tańczyłabym na barze ze wszystkim
potem z imprezą idąc coraz wyżej wylądowałabym na dachu wieżowca i zrzucała puste butelki.
Krzyczałabym coś o wolności lecą w dół z kanionu na bungee.
Jeszcze ten dzień chciałabym wykorzystać, bo za kilka godzin miałoby być po nas.
Skończmy to w wielkim stylu, ze spełnionymi marzeniami po drodze zupełnie z zachciankami.
Destrukcja byłaby nieodzowna.
Bo jeśli nie dziś tak nigdy,
więc wciągałabym dym do płuc wydmuchując go na twoje nagie ciało.
Zrobilibyśmy sobie te dziary, o których tyle mówiliśmy,
ale nie mieliśmy na tyle odwagi.
Dziś co tam, śmierć i tak nas nie ominie.
Anarchia upragnionej swobody wezwałaby nasze serca,
by je pojednać.
Tylko do jutra jesteśmy żywi i grzeszni.
Wszyscy zamiast zmartwieni klęczeć żyliby tak naprawdę tylko tego dnia.
Na ostatnim hauście powietrza całowałabym twoje usta.
Byłaby to upojna śmierć szczęśliwych ludzi.
Szczerze, innego, tragicznego końca nie chcę.