ΕΚΣΤΑΣΗ

Έγειρες αργά
και τα βλέφαρά σου κρύψαν
τ’ ασπρογάλαζο κόσμημα των ματιών σου

Πέρασες στο χώρο του ονείρου
στροβιλίζοντας το μύθο της έκστασης
αινιγματικά και παθιασμένα

Απόκαμες
καθώς οι ακραίες απαιτήσεις σου
έσβησαν
στην κορύφωση του συντριπτικού σου πάθους
κατρακυλώντας τη χυμώδη ζωή σου
στην οργιαστική ελευθερία του κορμιού

Ζευγαρώσαν οι εικόνες μας
κι εγώ υποταγμένος
περιφέρω την εμμονή μου
στις πτυχές του γυμνού κορμιού σου
αποζητώντας την αιώνια δύναμη
να συνεχίσω τη λατρεία του ειδώλου σου

Στους ώμους σου
κανένα σημάδι παραχώρησης

Έγειρα στο μπράτσο μου
την παιδαγωγική ομορφιά σου
κι ήρεμος πια-χωρίς αγωνίες
σφάλισα των βλεφάρων μου
το πορφυρό βελούδο

Είσαι δική μου...