CZAS MGŁY

Jest czas mgły, zamglenia.
Czas, gdy łupiny orzechów
nie kryją smakowitego wnętrza,
a myśli pozornie wypełnia treść.
Jest czas mgły, zamglenia.
Podejmowane są jednak próby ratunku.
W średniowiecznym manuskrypcie
ktoś dorysował na marginesie
dłoń, która palcem wskazującym
wyróżnia fragment tekstu, niepojęty.
Dla mnie nastał czas
niebotycznych drabin jakubowych
i przyziemnych drabinek gimnastycznych,
z których zwisają niedbale wszelkie mrzonki,
budząc litość.
Wtedy właśnie
najlepiej wyruszyć na krótką pielgrzymkę
dookoła słońca
i z powrotem.
Nie kochać. Już nie.
Rozpraszać mgłę z całych sił.
Odpędzać mrzonki.


(Z tomu "Oko", Wydawnictwo Literackie 2010)