Αν κοιτάξεις, θα με δεις στον καθρέφτη σου.

author:  Natassa Koumpouni
0.0/5 | 0


Χορεύεις στις μύτες των ποδιών σου. Τα μικρά σου δάχτυλα σημαδεύουν το χώμα.
Δεν πρόλαβες να πεθάνεις. Ερωτεύτηκες τις ηλιόλουστες αχτίδες που χαϊδεύουν τα γυμνά σου δάχτυλα.
Κλεφτές ματιές στην παχιά άμμο που κρατά τα χνάρια από τις πατούσες σου. Χαμόγελα, στις γυμνές κραυγές σου .
Αλήθεια πες μου, είναι ομορφότερες οι τυφλές μέρες;
"Έλα πιες" μου είπες. "Πιες από το αλμυρό νερό, τότε θα δεις, στα δαγκωμένα χείλη μου κοιμάται μια θάλασσα"
Οι παλάμες σου πουλιά ερωτοτροπούσαν με τον αγέρα, στους καρπούς σου μια μαργαριταρένια προβλήτα, που στο βάθος της ξυπνούσε ένας φάρος.
"Που ήσουν;" με ρώτησες "Που ήσουν να φορέσεις πανωφόρι τις φθαρμένες ανάγκες μου, πριν ο φάρος ποτίσει με το αχνό του φως τη μαύρη θάλασσα;"
Άπλωσα στο μάγουλο σου ένα χάδι. Σημάδι για να σε ξαναβρώ μες στα μανιασμένα κύματα.
Φύσηξα ένα φιλί στα φλύαρα μάτια σου. Τα τσίνορα σου έκλεισαν σφιχτά. Πάντα βίαια ρουφάς όσα σου προσφέρω.
Όπως ο γλύπτης αφαιρετικά δημιουργεί στο μάρμαρο μια τρισδιάστατη μορφή, έτσι κι εσύ, δημιουργείς μες στο νου σου τρισδιάστατους πόθους.
Με ονειρεύεσαι εκστατικά μα πριν σημάνει δώδεκα, παγώνεις τους δείχτες και χορεύεις ξανά στις μύτες των ποδιών σου.
Κοίτα με. Πριν χαϊδέψεις την ψευδαίσθηση. Πριν αποτραβηχτείς στον φάρο σου για να ακούσεις την πρωινή βροχή.
Πριν απλώσεις τα δάχτυλά σου στον ουρανό για να βυζάξεις από το φεγγάρι τ' ασήμι, τύλιξε με πάνω σου.
Μπορεί να μην σου μοιάζω.
Μα σαν κοιτάζεσαι στον καθρέφτη σου, θα σε ομορφαίνω...



 
COMMENTS