Późno już..

jest późno już
i nadal nie ma Cie
wciąż nie widać twarzy Twej
uśmiechu serca żywego

Twojego tętna

żywej krwi melodi
spisz mi całe tomy
i stron ich tysiące
ukołysz głosem

i wszystkie moje burze

okiełznaj
i obruć je w pył
jesteś potężna wiesz? moja ukochana
krucha

potężna jesteś

lecz krucha jak motylich skrzydeł wiatr
kryj się w mej sile
i słabościach codziennych
kryj się w dłoniach mych

i duszy skrajnej zakątkach

kochaj
moich ust przepaści
niech wszystkie skryją się
w wierszu końca

gdy..

przy Tobie zacząłem oddychać..
widzieć i czuć
kochać i płakać na krańcach stołu
w jedynym dusz objęciu

nie pragnąc
więcej niczego ponad Ciebie
jest późno już
zacznijmy od wieczności więc

na zawsze raz..