Cisza na Broad Peak

Byłam tam z nimi
W snach odmarzają twarze
Różowieją rozcierane dłońmi policzki

Po mojej stronie pełnieje lato
Mrużę oczy wyłuskując krajobraz ze szczelin
U nich trwa zamieć wiatr marszczy skórę
Wydobytą dokładnie z chłodnego granitu

Wyciągam ręce daleko przed siebie
Po właściwą prawdę której tak się trzymam
Jak i tego ciała przyjętego w depozyt
Pod zastaw uśmiechów wzruszeń oraz braw

Nie przyzwyczajaj się do niego a odzyskasz wszystko
Słyszę topniejący znad szczytu szept

Poranek łagodził torsje przebudzenia
Siniały usta wypełnione śniegiem