Wyznania szczere

5.0/5 | 3


Wyznania szczere?
Myślę, że jak najbardziej.
Ufamy sobie.
Chcemy pamiętać i zapominać.
Odchodzimy od siebie, w przeciwnych kierunkach,
patrząc jednak ukradkiem z zazdrością o siebie nawzajem.
Robimy to wszystko na swoich oczach.

Puszczamy się wolno,
nawet odpuszczamy.
Ale nigdy jeszcze w tym nie wytrwaliśmy.
Zawsze nadchodził nasz czas.
Z blokującą się radością i skrępowanymi ruchami
jesteśmy zwykłymi ludźmi,
znającymi tę samą prawdziwą historię.

Ukrywamy się,
a los i tak nami przeplata,
wskazując na przeznaczenie.
Zbyt dużo byłoby tych przypadków,
za wiele tak wykorzystanych okazji,
odważnych i tchórzliwych kroków.

Nasz, nasz, nasz świat
w głębi serca,
czy jest zbyt nasz żeby dzielić go z kimś innym?

Wracamy.
Widzę, jak stawiasz kroki w moją stronę.
Jeśli nie wyciągniesz tej ręki…
Boże, nie…
Mam nadzieję, że mnie uratujesz.
Zawsze na to czekałam.
Przyznaję.

Poem versions


 
COMMENTS


My rating

My rating:  

Moja ocena

Moja ocena
My rating: