nie proszę o nic
o ile ciebie tutaj jest za mało
zabrakło dużo wiem, do szczęścia
już pewnie lepiej jest być skałą
czuć choć przez chwilę smak zwycięstwa
dawno zniknęło szybko gdzieś
ledwo spostrzegłem jakieś zmiany
mógłby ten czas już wreszcie mieć
na życie plan poukładany
jakieś pytanie mogłem chcieć
nie proszę teraz przecież o nic
ledwo wspomnienie mogę mieć
jak się zamyka kogoś w dłoni
chwilą błądzącą bezustannie
nurtem płynącym w każdy dzień
być tym dla ciebie czym ty dla mnie
kiedyś chciałem, dawno wiem
zabrakło dużo wiem, do szczęścia
już pewnie lepiej jest być skałą
czuć choć przez chwilę smak zwycięstwa
dawno zniknęło szybko gdzieś
ledwo spostrzegłem jakieś zmiany
mógłby ten czas już wreszcie mieć
na życie plan poukładany
jakieś pytanie mogłem chcieć
nie proszę teraz przecież o nic
ledwo wspomnienie mogę mieć
jak się zamyka kogoś w dłoni
chwilą błądzącą bezustannie
nurtem płynącym w każdy dzień
być tym dla ciebie czym ty dla mnie
kiedyś chciałem, dawno wiem
My rating
My rating
My rating
My rating
My rating
My rating
My rating
My rating
Moja ocena
Czas to czas Andrzeju, mija nas , nawet nie pomacha ręką na pożegnanie... ale zostawia coś, co mnie urzekło...to wspomnienie "...jak się zamyka kogoś w dłoni..."
:)