Sekunda lotu

Nasze serca płoną.
Wszystkim nam okrutnie zależy,
a przez cierpienie wyrzekamy się jakichkolwiek zależności.
Nie jesteśmy już tymi ludźmi co wczoraj.
To nie dzień nas zmienił.
Sytuacja, zdarzenia, ostatnie słowa,
których nie będziemy pamiętać.

Poddajemy się wiatrowi.
Śmiało lądujemy na gałęziach wśród krzaków.
Sekunda lotu była fantastyczna,
po niej bezlitosne lądowanie.
Pamiątki w postaci skaleczeń i obtarć.
Jednak się nie ruszamy.
Czekamy na kolejny podryw wiatru,
by przez sekundę wiecznej samotności
poczuć się dobrze.