roztrzepotało się życie

tonę w popielatym świetle księżyca
klęczę
przez przymknięte powieki
przesuwam obrazy wyłowione z mroku
składam dłonie
blada poświata
uzewnętrznia skupienie

wiatr wtóruje
swym odwiecznie niepokojącym echem
jak gdyby chciał zagłuszyć


Ty który jesteś
azylem dla słabych
ocal