18

Ήμουν μικρή μόλις 8 και αποχαιρετούσα τον μπαμπά στο πάρκο. Μου είχε πάρει παγωτό αλλά ήταν βιαστικός και με ανάγκασε να το φάω γρήγορα. Ο λαιμός μου παγωμένος πονούσε. Ήταν σοκολάτα χωνάκι.
Λερώθηκα.
"Γαμώτο! Κοίτα πως έγινες" είπε ο μπαμπάς θυμωμένος.
Από τότε πέρασαν κάπου δέκα χρόνια μέχρι να τον ξαναδώ. Ήθελε πάλι να συναντηθούμε στο πάρκο και μου αγόρασε ξανά παγωτό. Σοκολάτα. Ήθελε να το συνεχίσουμε από εκεί που το αφήσαμε το πράγμα αλλά τώρα βιαζόμουν εγώ.
Επέμενε.
"Έχουν προσπαθήσει καλύτεροι από εσένα και απέτυχαν μπαμπά"
Άντρες! Δεν έλεγε να καταλάβει ότι στο μεσοδιάστημα εγώ είχα περάσει σε άλλες γεύσεις.