Poznanie niebieskie

Dlaczego rozpoznaję go
w rozmaitych strachach
w pustych zapomnieniach
w osamotnionej nienawiści
w drżących gestach słońca
powstrzymującego deszcz

Dlaczego rozpoznaję go
w pędzącym pożądaniu
mokrej skóry wieczorem
w przerwanych chwilach
w ciszy przed krzykiem dziecka
które poznaje pierwszy oddech

Dlaczego rozpoznaję go
w szczelinach ziemi
w ciemnościach wokół ognisk
w braku zasad
w odległym blasku księżyca
który łączy puste prośby biednych

Dlaczego rozpoznaję go
gdy umiera żródło
ciemności między gwiazdami
gdy nie wiem nic o losie
w miejscach tak odległych
prawdziwemu światu

Dlaczego rozpoznaję go
w oczach umierających
gdy przychodzi moment
co daje i odbiera
gdy zrywa stare przywiązania
do niewidzialnych nici

Dlaczego rozpoznaję go
gdy chcę ignorować
pamięć zawziętą
bo tak łatwo patrzeć
na to co było
i nie jest więcej