skok

skok

gdy się odważę na ten skok
kiedy przestanę tkwić w niebycie
przed szereg swój wysunę krok
zrozumiem że to jednak życie

gdy już przestanę tkwić i kryć
to co odkryłem w sobie kiedyś
winy przeszłości zdołam zmyć
winy zaniechań i nie przeżyć

fala zaleje moją twarz
czystą nareszcie choć sceptyczną
wypłucze ze mnie jeszcze raz
moją naturę eteryczną

poruszę niebo ziemi szmat
spalę za sobą siedem mostów
a te niebytu setki lat
krechą oddzielę tak po prostu

nacisnę klamkę wyrwę drzwi
za to nie będą w kotle smażyć
kiedy mi wreszcie starczy sił
znaleźć odwagę się odważyć