Znowu o jesieni

Już wykopano letnie kwiaty,
zrównano ziemię grabi zębem,
znikły kolory na rabatach,
świat na jesienny przeszedł tętent.

Spowolnił nieco, wyhamował,
strąca z drzew liście bez pośpiechu,
barwą brunatną opakował,
przyprószył sepią wartą grzechu.

Korony zrzedły dając słońcu
przestrzeń, by mogło słać promienie;
jeszcze wciąż silne, ciepłem drżące
zanim odejdą w zapomnienie...

RC 7.10.2011