Prawdziwy żeglarz

Potargane włosy
Na wskroś przesiąknięte
Kosmicznym gdybaniem
Z pomysłowej czaszki

Potargane uszy
Pokornie przyjmują
Dźwięk przyrody czystej
Niby zwykły szum

Potargane sumienie
Strawione przez żądze
Wyssane z mlekiem
Prawie niepotrzebne

Potargane dłonie
W imię wolności
Czekające na dowód
Przekroczenia granic

Potargane życie
Bezustannie ciche
Pomimo sztormu w żyłach
Porasta glonem

Potargany czas
Pojawia się i znika
Jak ta burza
Wirująca nicość

Potargane zamiary
Jakże dać sobie spokój
Kiedy fale są
I rzucają wciąż

Potargane mapy
Byle jaka przystań
Nigdy nie jest celem
Tylko środkiem