To nic..

To nic..

wiesz to już nic.. nic się nie stało
z pustką tak wszechobecną żyłem tyle czasu w haosie i ogniu bitwy
dałaś mi spokój w życiu zalanym wojną
dałaś jedną łzę co leczyła rany wszystkie


napotkając na suszę..


rozbijam się kawałek po kawałku licząc że wrócisz?
lecz ja nie zobaczę Ciebie już
nie ujrzę grzechu w którym kąpałem moje sny..
o krwi słodkiej woni
i gorzkich łzach.. wrócisz?


nim na nowo pokocham cierpienie..


i rozpacz wszelką nad duszą z popiołu
wskrześ mnie.. lub nie wracaj nigdy więcej popadając w śmierci słodkiej sidła
gdzie Twe spojrzenie ostatnim woła mnie pocałunkiem
czyż można by zgrzeszyć tak i zepsuć wszystko..
chowając w trumnie uczucia gdy kiedyś ktoś daleko zabrał je..


rozkochując mnie w pustce polewając łzy..



malując usta krwią?? ozdabiając się bliznami
nie dzieląc się bólem
nie było z kim.. tylko czas tak mocno pokochał mnie
śpiewając co jakiś czas..


to nic..
wracając w mrok..
to nic..