i tylko tyle

twoim porankom się kłaniam
i świtom
i niemoc mnie ogarnia
gdy widzę,że na noc
coś wielbiąc w sen zapadasz,
ku czemuś się kłaniasz
bezimiennie

wiesz...
śniadań dalej nie jadam,
deszczem się cieszę
niezmiennie

wirując między dobami
istniejemy oboje,
co więcej cierpiałeś
to wszytko też moje

żyjemy,umieramy oboje!
aż się pewnej nocy obudzę
o ile zdążę...
będziemy gonić razem
nasze nocne motyle

i tylko tyle...

kochając na zawsze
czuć nam dano chwilę