O żołnierzu z ostatniego mostu.

Remagen w czasie wywczasów
Odwiedzają żołnierze z tamtej strona świata
Na lewym brzegu Renu
Zawsze w pobliżu ostatniego mostu
Nie muszą powoływać się na fantazję
Bez jakichkolwiek tajemnic
Zwołują swoje wysokie izby z przeżytych półek
Niejeden z nich wspomina to co mieli
Wspólne fantazje o powrocie
Apologie do młodości były poza terytorialne
Tacy sobie młodzi pod rozkazami
i w słońcu winnice na kamieniołomach
Wystraszeni ludzie z miną niewiadomą
Na przemian pokorną i zagrożoną
Raz jeszcze jak często od nowa
Starają się postawić most i przywołać
Kolegów którzy od dawna są tu na wakacjach