Dlaczego

Dalekobieżny
Tłok
Słońce zaznacza
obrys okna
na znużonych ciałach

Naprzeciw
po przekątnej
siedzi starsza pani
Nie rozmawia z nikim
i na nic nie patrzy

Jest ubrana
w niebieską spódnicę
i bluzkę

Ma krótkie siwe włosy
spracowane ręce
obrączkę na palcu

Okolica jej nie interesuje
Przez cały czas podróży
nie rusza się z miejsca

Na stacji warszawa wschodnia
w milczeniu
ściskając rączki plastikowej torby
wysiada z dalekobieżnego

Uwalnia się od tłoku

Robiąc miejsce po sobie
zajmuje miejsce w mojej pamięci
i trwa
pod tarczami
zegarow

W lustrze
ledwie przed chwilą
patrzyłam
na twoje odbicie
gdyś mnie przytulał

Ten obraz się nie zachował