Jest mi dobrze

Dzisiaj nawet całkiem dobrze mi na świecie.
Od samego rana świetnie mi się plecie.
Całą gębą pani w kasie
się uśmiecha (jednak da się!),
spod czternastki dziś mnie nie opluło dziecię.

Kazikowi przyhamował nieco trądzik
i złagodniał- przestał twardą ręką rządzić,
więc bliźniaki z bloku siedem
w siodmym niebie- z drugim jeden
mogą wyjść z ukrycia i się dalej mądrzyć.

Nawet deszcz uśmiechem srebrzy się perlistym,
łąka niesie garść koniczyn czterolistnych,
błoto grząskie mruga oczkiem,
ja w nie wchodzę zgrabnym kroczkiem,
mokry świat przytula mnie uściskiem dżdżystym.

Łupież biały wesolutko mi się sypie,
mąż mój miło na mnie patrzy, a nie łypie,
płaskostopie ułożywszy
na stoliku z dębu ślicznym,
nie narzeka, że grochówka w garze kipi.

Mam ochotę pójść na łąke i wirować,
tańczyć, śpiewać, pisać wiersze i żartować,
bo niedługo pewnie pryśnie
nastroj błogi i znów zwiśnie
chwila, którą dłużej chciałabym zachować.

2011