Pestka

W szpitalu czas ma kolor bieli
Dziewczynka o oczach zmęczonej kobiety
Wygładza fałdy kołdry niczym suknię
Przed wieczornym balem

Nienapisane klasówki otarte kolana
Wzór na obliczenie pola kwadratu
Zostały za drzwiami z czerwoną tabliczką

Tej wiosny po raz pierwszy miała zobaczyć morze
Woda ją uprzedziła i zajęła płuca

Na początku opowiadano bajki o krwinkach
Chudej księżniczce do której sprowadzano lekarzy
Zawsze zdążyła zasnąć przed zakończeniem

Teraz zamiast słów dorośli przynoszą owoce
Jak gdyby pytania grzęzły w kwaśnym miąższu
A śmierć jak pestka wygodnie oddzielała się od całości

Dzisiaj dzień dziecka usiłuje sobie przypomnieć
Czy nim kiedyś była
Kroplówka wygładza ostre rysy wspomnień
Szybko zapada w sen