Mój przyjacielu

pogłaszczę
cię po ręce
tej
z igłą
co nadzieję
mi wraca
na jutro
kiedy
siądziesz
do fortepianu
i zagrasz

blady
jak ta
szpitalna ściana
opędzisz
się od moich
wymagań

łzy
zostawię w dyżurce
odbiorę
jak będę
wracać
by
znów
słuchać
twoich płyt

będziesz krzyczał
że płaczę
przecież
wiem
że jeszcze
że znów
że w końcu

bo sonatę
masz
dla mnie

na jutro
na kiedyś
na pewno

zdrowiej proszę