terra nullius

author:  adieu
4.8/5 | 9


między oddechem
współpasażera
a kraciastym płaszczem
w kolorach jesieni
roztacza się
ziemia niczyja

tak bym chciała
ją zaanektować
zagarnąć dla siebie

ale już kopią kanały
kładą autostrady
znów wszystko stanie się
takie przewidywalne
jednokierunkowe

tylko czasem może
betonowy stolik
zaprosi do kolacji

Poem versions


 
COMMENTS


Woju

sądzisz, że byłoby lepiej bez ostatniego wersu??
29.03.2012,  adieu

My rating

My rating:  

My rating

My rating:  

My rating

My rating:  
28.03.2012,  Renata Cygan

Moja ocena

podoba mi sie
betonowy stolik troche razi jednak ale to gust
My rating:  
28.03.2012,  snylekkie

WOJ

Oj, kolega żarty sobie stroi?:)
27.03.2012,  adieu

My rating

My rating:  

My rating

My rating:  
27.03.2012,  renee

My rating

My rating:  

My rating

My rating: