Ένα πουλί ένα παγκάκι ένας άνθρωπος

author:  Natassa Koumpouni
5.0/5 | 1


Μοιάζει με άνθρωπο
μα είναι μονάχα η σκιά του
και πόσο απάνθρωπο
του έχουν κλέψει τα όνειρά του
Ο νους δεν έχει λογική
κοιμάται και ξυπνά σε τέλμα
κι είναι μακριά η διαδρομή
απ' το μηδέν έως στο τέρμα
Το σώμα του τόσο στεγνό
από τον ήλιο και τ' αγιάζι
σ' ένα παγκάκι σα μωρό
τη νύχτα κει κουρνιάζει
Δεν έχει λέξεις για να πει
η σκέψη έχασε το δρόμο
σ' ένα μπουκάλι με κρασί
έπνιξε όλο του το λόγο
Κάποιες φορές κοιτά ψηλά
μοιάζει να ψάχνει κάτι
θαρρώ πως είναι μοναχά
στο μπλε μια αυταπάτη
Και όταν βλέπει ένα πουλί
με τα φτερά ανοιγμένα
τα χέρια απλώνει σαν παιδί
και τα κουνά ευτυχισμένα
Και κάπου εκεί σαν τον κοιτώ
αναγνωρίζω πως μου μοιάζει
ειν' ένα πλάσμα όπως εγώ
γιατί λοιπόν να με τρομάζει
Κάθισα δίπλα του για λίγο
και ζήσαμε μια στιγμή
ένα παγκάκι έχει όλο κι όλο
το μοιραστήκαμε μαζί
Του πρόσφερα ένα τσιγάρο
το πήρε δίχως να πει λέξη
τον ρώτησα αν θέλει κι άλλο
μα είχε ήδη ταξιδέψει
γιατί περνούσε ένα πουλί
με τα φτερά ανοιγμένα
τα χέρια απλώνει σαν παιδί
και τα κουνά ευτυχισμένα



 
COMMENTS


Η ΨΗΦΟΣ ΜΟΥ

Υπέροχο!!!
My rating: