Jestem chamem

Jestem nad chamami cham
i dobrze mi z tym jak w raju.
Wszystkich wokół równo czniam,
żyję barwnie jak na haju.

Mówią, że to moje chamstwo
przez kompleksy, co mnie jedzą.
Ja nie jestem jaśnie państwo-
gorzkie żale we mnie siedzą.

Więc odbijam sobie zdrowo,
walę pięścią, pałką, piętą,
a najbardziej lubię słowem
rzucać w poprzek niezbyt miękko.

Ciągle słyszę że ordynus,
że prymityw, gbur i prostak,
lecz to dla mnie żaden minus
i zamierzam nim pozostać.

Cham nierówny jest chamowi-
najliczniejszy cham banalny
chodnikowo- podwórkowy,
lecz najlepszy ten medialny.

Chamów nosi ziemia matka
i pozwala się rozmnażać
i naznacza pradziad dziadka
chamstwem, by je w życie wdrażac.

Jeden z nas ma w biblii miejsce;
syn Noego,równy gościu,
to od niego się zaczęło,
odtąd bractwo w siłę rośnie.

Ja się swoim chamstwem pysznię,
lubię, gdy je widać ostro
jak na torcie dużą wiśnię.

Cham panuje.
Basta.
Pozdro.

RC 16.06.2011