BAKCYL

BAKCYL

Żyłam sobie zdrowo, aż tu w jednej chwili,
Stałam się ofiarą jednego z bakcyli.
Zwinne to ladaco wiec szybko jak strzała
Wpadło i zniknęło w głębi mego ciała.

Tego roku bakcyl wyjątkowo inny
Bardziej empatyczny i bardziej rodzinny.
Mnoży się, rozmnaża szybko - jak najęty,
Wskakuje z zamysłem, mocno idzie w pięty.

Właśnie wskoczył we mnie i teraz jest w ruchu ,
Czuję kłucie w plecach i skręcanie w brzuchu
W głowie silnie dudni głośno dzwoni w uszach
Lecz bestia nieczuła i nic ją nie wzrusza.

Pukam gardło solą i parowki robię,
Wcieram jakieś maści by ratować zdrowie.
A okrutny bakcyl szaleje z radości
I z zamysłem gniazdo sobie we mnie mości

I choć w siebie wlewam- syrop za syropem,
Wącham jakieś świństwa, katuję ukropem.
I choć aspiryny całe tony łykam
To bakcyl ma ubaw aż koziołki fika

I choć nieprzerwanie trzęsą mną trzęsawki,
To bakcyl od tego nie ma nawet czkawki.
I choć mnie gorączka już trawi do granic
To bakcyl: bez serca - męki me ma za nic.

Choć cierpię nieziemsko nie godzę się z klęską
Bo wierze niezłomnie w bezwzględne zwycięstwo.
Swym honorem ręczę, że powstanę z klęczek -
Zatańczę kadryla i bakcyl da dyla !

Anna L. Zięba