Kompromis serca i rozumu

W życia pędzie
w szalonym biegu
nie widzimy siebie
nie mówiąc o drugim człowieku
bo
jego krzyk dotrze do rozumu
ale gdy cicho kwili
nikt nie dostrzeże chwili
bo
by wychwycić drobiazgi
pośród zdarzeń tłumu
trzeba znaleźć kompromis
serca i rozumu
by
nie stracić nic ważnego w tym natłoku
by potem nie żałować
że minęło nas zaledwie o pół kroku.
bo
często bywa
że odruch serca to rzecz zdradliwa
że działa bez zastanowienia
potrafi zniszczyć nawet marzenia
bo
człowiek w takiej chwili nie myśli
działa naprędce
gdy się ocknie
wie
że można było więcej

dlatego ceń
ciszę i spokój
zwłaszcza o zmroku
wtedy łatwiej wszystko zauważyć
usłyszeć ciszę
wtedy słychać wyraźnie
myśli szept
ich przechadzkę po meandrach rozumu

sumienia i serca
schadzkę po kryjomu

duszy ciche łkanie
jakby o pomoc wołanie

można wtedy przemyśleć
odtworzyć chwilę

dlatego ważne
by czuć i myśleć
jednocześnie

kierować się rozumem i sercem
pospołu
by nie czuć niedosytu niespełnienia
i uniknąć niemiłego wrażenia
że coś mogło być
a nie było
że przeminęło z krótką
niezauważalną chwilą.