--jak niepamięć --

dosuszam uczucia
by wyjść niewydekoltowana
by nikt nie widział
jakie mam dziś mokre serce
jeszcze kto pomyśli
że to zaraźliwe
jeszcze nakażą kwarantannę
a ja nie wytrzymam
bez tej męki co porannej
bez rytuału ze skutkiem na tak
gdy otwierając oczy patrzę
w pustą przestrzeń szafy
z której zabrałeś wszystkie
nasze dzienne sprawy
pytam siebie czy to już i czy to
ostatecznie rozsądzone
podzielony świat na pół
a każde z nas jedną stronę
mapy dla siebie zagarnia
jak niepamięć, jak niepamięć

choć z radia poranna audycja
skwierczy o tęczy, pół świata
nie starczy bym mogła zapomnieć