CZŁOWIEK

Upadły człowiek z jestestwa wyzuty
stoi całkiem nagi,mimo,że ma buty
Pragnień nie posiada,zaś żądzami gardzi
śmierci tylko czeka,coraz bardziej i bardziej
Ona nie nadchodzi i nie wiedząc czemu
na poprawę daje trochę czasu jemu

Sił mu już brakuje,nadziei i wiary
wiekiem jeszcze młody,lecz grzechami stary
Osamotniony w swej bezradności
nękany wspomnieniami z własnej przeszłości
Zapomnieć nie potrafi,nie chce i nie umie
pogrążony jest w rozpaczy i zadumie

Księgę Życia swoją ujrzał
w zapisane czyny wejrzał
Jakże zdziwił się ogromnie
zobaczywszy bezmiar wspomnień
Wszystkie złe,występne,próżne
i konsekwencje tego różne
Skrzywdził innych,czasem nieświadomie
i zapłakał rzewnie pokutnymi łzami

Pan przestrzegł upadłego człowieka
aby wiedział,co go kiedyś czeka
I zapragnął człowiek duszy oczyszczenia
spokoju wewnętrznego i wiecznego zbawienia
I otrzymał człowiek,o co prosił szczerze
musi tylko wytrwać do końca w swej wierze