Błogostan

Czasami lepiej się zapomnieć
Odpłynąć gdzieś w dal marzeniami
O szczęście do Boga upomnieć
Nie przejmować ambajami .

Zgubić pośród własnych pragnień
Nie grzesz szyć brakiem przyjemności
Uzyskać boski stan nirwany, a gniew
stłumić . Odurzyć nadzieją wieczności.

Żyć w świecie Sobie idealnym
I na bezludnej wyspie duszy
Zostawić tłum ten amoralny
Zawrzeć z sumieniem pakiet sojuszy.