DO SMUTNEJ
Różo smutna…
Uśmiechem prostuję drogę do Ciebie
Promieniami spokoju przenikam Twoją duszę
Do najmniejszych okruszków smutek w niej kruszę
Porywam poezją szczęśliwości do siebie
Różo smutna…
Do światła Ogrodów Miłości Wiecznej
Rozwiewam czułością różane płatki łagodności
Do owych połaci bezmiaru tkliwej radości
Podaję Ci dłoń przyjaźni serdecznej
Czy, czujesz?
© ---------- ℛegina ℛubak (Oleksy)
.
.
Uśmiechem prostuję drogę do Ciebie
Promieniami spokoju przenikam Twoją duszę
Do najmniejszych okruszków smutek w niej kruszę
Porywam poezją szczęśliwości do siebie
Różo smutna…
Do światła Ogrodów Miłości Wiecznej
Rozwiewam czułością różane płatki łagodności
Do owych połaci bezmiaru tkliwej radości
Podaję Ci dłoń przyjaźni serdecznej
Czy, czujesz?
© ---------- ℛegina ℛubak (Oleksy)
.
.
My rating
My rating
My rating
My rating
My rating
My rating
=)
Miło Leszku, że zaglądasz tu okiem poety =)Moja ocena
Dzięki Regino za smutekprosze
daj jej wody bo juz suchaMy rating
My rating
:)
promieniami nadziei....!tak POETKO nasza:)My rating