Χρονοσταγονες

Ακου πως στάζει ο χρόνος από το ταβάνι,
Σκανε οι σταγόνες στα κεφάλια μας
Μουσκεύουν τα μαλλιά μας
Κυλούν στα μαγουλά μας
Ξαποσταίνουν στις ρωγμές των χειλιών μας.
Στυφή η γεύση τους...
Κι όταν τα χείλη μας ξεραίνονται από φιλιά
Ευτυχώς υπάρχουν οι σταγόνες που ξεχνιούνται εκεί,
Για τόσο όσο κρατά ένα φιλί...
Τόσο όσο μια ανάμνηση νεκρή
Να σου θυμίζει πως έζησες για λίγο μόνο.