τικ-τακ-τικ-τακ-τικ-τακ-τικ-τακ-τικ-τακ-τικ-τακ-τικ-τακ-τικ-τακ-τικ-τακ

κάθε μέρα που περνά κλέβει και κάτι μικρό
αδιόρατες αλλαγές
που όμως συσσωρεύονται και με παραμορφώνουν.
Βαρέθηκα πια όλη αυτή την αγωνία της ύπαρξης
θέλω μέσα να λιώσω σε κάτι μεγαλύτερο
θέλω να παραδοθώ σε μια ανώτερη αρχή
να ξεκινήσω πάλι από το μηδέν
ελεύθερος από όλα όσα πίστευα
ότι θα μπορούσα κάποτε
να καταφέρω
μόνος