I cichnę

Siedzę przy oknie i patrzę
jak rodzą się liście
a wiatr budzi łąk zieloność
i cichnę
zapatrzony zadumany zatęskniony

jakież większe może spotkać mnie szczęście

siedzę przy oknie i patrzę
jak spokój z życiem się splata
jak łączy dłoni firmament
nadzieja co wciąż powraca
i cichnę
wtulony w sakrament drewnianych korali na palcach