Cisza która boli

Stoi zegar zakurzony
Ogromna szafa,
Pięknie rzeźbiony.

Przez lata wybijał godziny
Dla swojej gospodyni.
Dusza jego pięknie brzmiała.

Dzisiaj - nie bije.
Godzina w miejscu się zatrzymała...
Gospodyni nie żyje.

Pustka i cisza nastała.
Dusza, która o jego duszę dbała,
Przeszła na drugą stronę.

Więc stoi biedny, zakurzony,
Brakuje ręki
Która mu co dzień moc dawała.
(2004rok)