Cisza

Niemy ptak
wysoko
pod kopułą nieba
cichym szelestem skrzydeł
tnie gorącą ciszę...
Wsłuchaj sie w głos...
Nic nie słyszę,
tylko krew
jak szalona
pulsuje coraz szybciej
na posiwiałych skroniach...
Słyszę tylko
mocne serca bicie...
W tej ciszy zastygło życie...
Tylko gdzieś w oddali
psa szczekanie,
to cisza przed burzą.
Oczekiwanie
na grzmot,
co wyrwie z letargu,
na błysk rozdzierający
przeraźliwie powietrze,
na wiatr,
co odegna sny złowieszcze...
Lecz cisza trwa.
Ciężki, gorący woal
snuje się wśród zieleni,
zastygłe w bezruchu liście,
powiew wiatru
zamknięty gdzieś
pośród drzew wysokich cieni
i tylko niebo
ponurą szarością
spogląda dumnie na ziemię
cicho pomrukując,
jakby ze złością...