JAGNA B.

Jestem twą zdradą i sumienia wyrzutem.
Klątwa cnot prawych i publicznym linczem.
W wąskiej źrenicy,w mięśniu spiętej twarzy,
żyję jak żebrak lecz cierpliwie milczę.

Kłamstwem się żywię czy jak wolisz pół - prawdą,
garstką pamięci twej - jałmużną prawości.
Skradzionym czasem nadzieję dokarmiam
i… piję - w szkle topię młode wątpliwości.

Bez tolerancji szacunku przyszłości
trwam przy twym boku wspierając cię skrycie.
Choć mnie na taczkach wywożą wciąż marzę
o nas ze razem i na całe życie.

Anna L. Zięba
.