Ανάσα

author:  Aiakos
0.0/5 | 0


Στα δίχτυα σου επιάστηκα από παιδί νεκρός,
οι φίλοι που με φόβισαν κ ο μίτος τρομερός..
Δειλή η ψυχολογία μου να σκύβω ντροπαλός
σαν άνθρωπος ενοιάζοταν για μένανε καλός..

Μα ήταν η ανάσα σου που μ έλουσε στο φως,
φιλί όταν μου έδωσες στο σπίτι σου εμπρός..
Βασίλειο η αγάπη σου κ η αγκαλιά σου σος
που η μοίρα την διέλυσε,να γίνονταν αλλιώς..

Απόσταση ατέλειωτη μα κόπιασε ο θυμός,
φτωχός στην παρουσία σου στους στίχους σου μικρός..
Καθένας όταν έμεινε στο κόσμο αδειανός
στην μοναξιά απευθύνθηκε και νιώθει ταπεινός..

Φυτίλι η ανάμνηση που άναψα ο τρελός,
στην θέα σου μαγεύτηκα και έπεσα ξερός..
Κ αισθάνθηκε για λίγο να,καινούργιος ο ευατός
που προς στιγμήν ξεχάστηκε πως είναι ορφανός..

Οι δυο μας αν μονιάσουμε ο κόσμος πιο θερμός,
κορμιά που ανταμώσανε σαν έφτασε ο καιρός..
Και έγιναν τα βάσανα φωτιά και συρφετός
ραβδί που τα μετάλλαξε ο Έρως μαγικός..



 
 
COMMENTS