Ο λόγος και η σιωπή

Να μη μιλάς μου είπες και ήταν το αντίο,
μην απαντάς στην πρόκληση κ η σκέψη στο ψυγείο.

Τη μάσκα που σου χάρισαν να τη φοράς στο κρύο,
μα η δική μου ανάμνηση δεν είχε προσωπείο.

Κ ειν η σιωπή απάντηση σε ραγισμένο πλοίο;
Οι ναυαγοί το έγραψαν χαρτάκι σε δοχείο.

Η αγάπη όταν φλέγεται δεν σβήνει το φορτίο
που έχουνε τα μάτια σου και λάμπουν στο τοπίο.


Ο λόγος μου είναι θύμηση γραμμένη σε βιβλίο
μονόλογος με άρνηση σε άδειο καφενείο.

Που κάποτε το ονόμαζαν περήφανα Πτυχίο
στο τάβλι όταν κέρδιζες μας φαίνονταν αστείο.

Εκεί σου αποκάλυψα πρώτης φοράς βραβείο
την ζέση μιας καρδιάς στο βλέμμα σου το λείο.

Μα φτάνουν τώρα πια οι μνήμες στο σαρκίο,
αφού εσύ το διάλεξες θα ζήσω σε μνημείο

Κ ο λόγος πλέον περιττός σαν πράξη σε πορνείο
και η σιωπή για σε χρυσός πληγής σε μαυσωλείο.