ŚPIĄ SYMFONIE

ŚPIĄ SYMFONIE [1]

Szemrze szelest zeschłych liści
w zwiewne wwiewasz monotonie
nie chcąc być milczenia stróżem
z sercem z liści… z płatków duszą
gdzie róż zschniętych śpią symfonie

Szmerem cichym struny ruszysz
wbiegniesz myślą w swą agonię
nim wpłyniesz w Hadesu głuszę
mroku staniesz zakładnikiem
spleciesz wiersze uroczyście
niemych, śniętych strof dotykiem

Staniesz śpiewnym, cichym piewcą
szumem… w bezruchu gdy zechcą
pojmiesz wiatr, gdy go usłyszysz
przytulisz liryką… i liryką zgrzeszysz
nim usłyszysz smutek ciszy

⊰Ҝற$⊱……………………………………………… T☀ruń - 3 listopada 'O1


ŚPIĄ SYMFONIE [2]

Szemrze szelest zeschłych liści
truchła akantów zielnych miłości
wwiewasz w zwiewne monotonie
nie chcesz być milczenia stróżem
serce w liściach masz… a w duszy różę
róż w nich śpią zschnięte symfonie

Szmerem cichym struny ruszysz
sprawisz słowem gwiazd agonię
nim wpłyniesz w Hadesu głuszę
staniesz w mrok orędownikiem
wiersz wyszepczesz uroczyście
już swych niemych strof dotykiem

Śpiewności staniesz się cichym piewcą
bezruchu szumieniem… gdy zechcą
pokochasz wiatr… gdy go usłyszysz
przytulisz jak płeć… liryką spiszesz
jak czas młodości stracony
bo słychać w nim smutek ciszy

Wszystko rozwieje zimny wiatr
wiesz, gdzie przyjdzie dalej iść ?
przez nieśmiertelne poezje ?
podniesiesz swej historii liść
lotny fragment… tymfa wart
wpleciesz w lilie… wspomnień frezje

⊰Ҝற$⊱………………………………………………… T☀ruń - 17 listopada 'O1