Splendor

Widzimy siebie, do siebie
jak tarcza zegara na wieczność
czujemy pismo, na odległość
każdy skrawek na papieru
wersety zbliżają się do sobie


żuraw wodę pompuje
serce na pograniczu anioła
anioł na przegubów skroni
puls dnia ożywia tą miłość

miłość to takie ustronie
tu jest tętno spoczynku
noc tuli się w twoje ramiona
bo rano spotkanie na planie

aktor w dzień i w nocy
to jest zaskroniec północy
północny nam zegar bije
bo miłość kluczem splendoru