Dusza w ogniu

O Świętej Faustynie można powiedzieć,
że dusza -
w Bogu.

Święta Siostro,
Tyś podróż urządziła ludziom
z dna do nieba,
w Komos niepojętego oceanu miłości.
Czytamy Twoje słowa,
idziemy szlakami nadziei,
wielkiego uniesienia Jedności.
Trudno po tym być już samemu.

Otworzyłaś oczy na miłosierdzie.
Nie ma większej poezji,
wspanialszej. Dlaczego jest teologią?
Dlaczego dusza objawiająca miłosierdzie
uczyniła to językiem poetyckiej analizy i syntezy?

Dlaczego prosta kobieta
badała swoje doświadczenie jak fenomenolog?

Cudem jest życie,
człowiek. To zdarzyło się Świętej Siostrze,
ale pomyśl inaczej,
może będzie nam prościej?

Miłosierdzie jest jak gwiazdy na niebie.
Oświetlają ciemną drogę.

Człowiek obleczony w miłość
potrafi być jak odbicie słońca,
doskonałego i nieskończonego Absolutu...

Nie lubisz teologii?
Pomyśl, że jesteś człowiekiem,
a świat to lekki obłok,
nie jest sam,
czuwają nad nim wiara,
nadzieja i miłość.
Nie jest słaby.
Wciąż trwa.
Ty także.
Miłość nie jest lekka.
Miłość jest jak wieczność.
Miłosierdzie to dar dla pokornych.