* (Majowe słońce na nagrzanych plecach)

Majowe słońce na nagrzanych plecach –
Ostatni eon jeszcze trwa człowieka.
I miasto, i obłoków ciemnozłote pismo
Wytrąca się pomału w pustkę i flogiston.

Świat dopełnia miary – słońce się odnawia.
Czekamy na list z państwa Prezbitera Jana.
Piszemy palcem w piasku. Czas nasz – znak na wodzie.
Nim przyjdzie, już poznamy: i list, i odpowiedź.